ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΕΚΛΟΓΕΣ 2012

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ

Άρθρο του Τόλη Κοΐνη, μέλους ΝΕ ΠΑΣΟΚ Αργολίδας.

Όσοι διάβασαν στα δυο προεκλογικά φύλλα των Νέων της Αργολίδας τα άρθρα μου, θα έχουν καταλάβει ότι δεν με εξέπληξαν τα αποτελέσματα των εκλογών της 6^ης Μαΐου. Η πορεία προς το τέλος της ισχύος του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ήταν προδιαγεγραμμένη από την άνοιξη του 2011. Δε γράφω για «τέλος του δικομματισμού», γιατί η συσπείρωση γύρω από δυο μεγάλα κόμματα έχει και στο παρελθόν παρατηρηθεί με διαφορετικούς σε κάθε περίπτωση φορείς και πολύ πιθανά σύντομα να ξαναφανεί με διαφορετικούς από ότι μέχρι τώρα πόλους έλξης.

Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ είναι οι μεγάλοι ηττημένοι αυτών των εκλογών. Ας δούμε τα λάθη τους.

1)      Η κρίση πρωτοεμφανίστηκε το 2008 , κορυφώθηκε το 2010 και την επόμενη διετία δημιούργησε έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από κάθε Ελληνική οικογένεια. Αναρωτηθήκατε, αν προσαρμόστηκαν τα δύο αυτά κόμματα στη νέα πραγματικότητα; Οι παλιοί οπαδοί τους – ακόμα και τα μέλη τους και τα τοπικά τους στελέχη – βρήκαν κάποια αλληλεγγύη από τα υποτιθέμενα κόμματα; Καμία απολύτως.  Ενώ η κοινωνία στέναζε από την ανεργία, τη φτώχεια, τα χαράτσια και όλα τα δεινά, τα δύο αυτά κόμματα δεν υπήρχαν πουθενά.

2)      Όλα τα δίκτυα αλληλεγγύης που αναπτύχθηκαν στη διάρκεια της τελευταίας διετίας (συσσίτια, κοινωνικά παντοπωλεία, κινήματα του τύπου «δεν πληρώνω») έγιναν ερήμην του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η εκκλησία και διάφοροι σύλλογοι, χωρίς την υποστήριξη των τοπικών οργανώσεων των κομμάτων, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να βελτιώσουν την κατάσταση του λαού. Τα κόμματα έκαναν  -αραιά και που - επιφανειακές συνάξεις παραγόντων, στις οποίες το σύνηθες ήταν η παρουσία κάποιου κεντρικού στελέχους που έβγαζε ένα δεκάρικο λόγο υπέρ της ακολουθουμένης πολιτικής και τίποτε παραπάνω. Κατά τα άλλα τόσο το καταστατικό του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ θεωρούν τις τοπικές οργανώσεις ως «πρωτογενή πολιτικά κύτταρα»… Όλοι μας διαπιστώσαμε ότι στη διάρκεια της κρίσης αυτά τα κύτταρα ήταν νεκρά. Όταν λοιπόν ο κόσμος βλέπει ότι τα κόμματα είναι νεκρά, γιατί να τα ψηφίσει;

3)      Στη δεκαετία του 1980 τα δύο κόμματα είχαν μαζικές τοπικές και κλαδικές οργανώσεις. Ήταν η δεκαετία που γιγαντώθηκε ο δικομματισμός. Από το 1994 –περιέργως ταυτόχρονα – τα κόμματα άρχισαν να διαλύουν σταδιακά τις οργανώσεις τους με την επίφαση ότι τις έκαναν πιο δημοκρατικές και μπορούσε ο καθένας να ψηφίσει σε αυτές. Έμειναν μόνο οι συνδικαλιστικές παρατάξεις και αυτές ως επί το πλείστον αυτονομημένες και περιθωριοποιημένες από τα κομματικά κέντρα λήψης αποφάσεων. Ήδη από το 2004 η δομή των κομμάτων εξουσίας ήταν η εξής: Στον πάνω όροφο της πυραμίδας υπήρχε μια ομάδα βουλευτών και καλά αμειβομένων στελεχών γύρω από την ηγεσία – Στον από κάτω όροφο υπήρχε μια νομαρχιακή με μοναδικό καθήκον να διοργανώνει εκδηλώσεις με ομιλητές τα στελέχη της πρώτης ομάδας – Πιο κάτω, στο ισόγειο, τα στελέχη της τοπικής και νομαρχιακής αυτοδιοίκησης και τέλος στο … «δωματιάκι με τα εργαλεία του κήπου» οι συνδικαλιστικές παρατάξεις με μαζική διάρθρωση και αρκετά συνεκτική οργάνωση.

4)      Με την έναρξη της κρίσης η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ πήραν ξεκάθαρα αντιμνημονιακές θέσεις και συμμετείχαν σε όλες τις κινητοποιήσεις κατά των μνημονιακών πολιτικών. Οι ηγεσίες δεν μπόρεσαν να τις τιθασσεύσουν  και έτσι τα δύο κόμματα έφτασαν στις εκλογές αποψιλωμένα από οπαδούς.

5)      Επειδή ισχύει το «ουδέν κακόν αμιγές καλού», το μνημόνιο είχε ένα θετικό αποτέλεσμα : Περιόρισε το ρουσφέτι. Αλλά, αυτό, το καλό για την κοινωνία,  έφερε ένα κακό για τα κόμματα. Τα στελέχη τους είχαν κτίσει καριέρες διεκπεραιώνοντας ρουσφέτια. Μένοντας χωρίς ρουσφέτια αποδυναμώθηκαν πλήρως.

6)      Ο πολίτης δεν  πρέπει να νιώθει ότι ασφυκτιά. Δυστυχώς ο τρόπος εφαρμογής των μνημονίων και ιδιαίτερα από την εποχή που ανέλαβε Υπουργός Οικονομικών ο Βενιζέλος, έκανε τον απλό Έλληνα να βρεθεί σε πλήρες αδιέξοδο. Η παροιμία λέει ότι ο πνιγμένος  από τα μαλλιά πιάνεται. Και η παροιμία επαληθεύτηκε. Το αίσθημα ασφυξίας τον έστειλε στα άκρα. Θα μπορούσε η Κυβέρνηση Παπαδήμου να πιέσει τις τράπεζες να προχωρήσουν σε ρυθμίσεις των χρεών και μικρότερα επιτόκια. Όμοια και τις εφορίες σε μικρότερες και περισσότερες δόσεις. Η υπέρ των τραπεζών αδιαλλαξία της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Οικονομικών οδήγησε τους πολίτες να στραφούν στους πλέον ακραίους αντιμνημονιακούς.

7)      Ένα δημοψήφισμα, όπως το είχε προτείνει ο Γ.Α. Παπανδρέου, ναι μεν θα είχε ως αποτέλεσμα την καταψήφιση των μνημονίων, αλλά θα έδινε την ευκαιρία και τον χρόνο στα δύο κόμματα να ανασυνταχθούν και να αντιμετωπίσουν τη νέα κατάσταση. Δυστυχώς, ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δέχθηκε τα προδοτικά βέλη από μερίδα βουλευτών του. Σε μια επίδειξη πολιτικού κρετινισμού συντάχθηκαν με τα συμφέροντα των ιδιοκτητών των ΜΜΕ, καθαίρεσαν τον αρχηγό του κόμματός τους, επέβαλλαν, ως αρχηγό, τον εκλεκτό των μιντιαρχών, με αποτέλεσμα να καταντήσουν το ΠΑΣΟΚ το μεγάλο ναυάγιο της πολιτικής τρικυμίας που περνάει η πατρίδα μας.

8)      Ο κ. Βενιζέλος ήταν στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ο πιο ειλικρινής από τους πολιτικούς αρχηγούς. Απέφυγε να τάξει λαγούς με πετραχήλια. Ξεκαθάρισε ότι μας περιμένουν τρία χρόνια σκληρής λιτότητας. Η προεκλογική του εκστρατεία ήταν η προαναγγελία του πολιτικού του θανάτου. Ίσως, να στοχεύει σε ρεβάνς μετά την επικράτηση αντιμνημονιακών πολιτικών. Ίσως, να ήθελε να κρατήσει το όνομά του μακριά από την επερχόμενη χρεοκοπία. Περιόρισε, όμως, σε αφάνταστο βαθμό την πολυσυλλεκτικότητα του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, η δεξαμενή των αντιμνημονιακών ψήφων τον άφηνε αδιάφορο; Μήπως εάν αυτός και τα εξαπτέρυγά του στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ άφηναν να θέσουν υποψηφιότητα ο Τζουμάκας και ο Παπουτσής, δε θα διευρυνόταν η βάση αναφοράς του ΠΑΣΟΚ;

9)      Ο κ.Σαμαράς ξεκίνησε ως ακραίος αντιμνημονιακός και κατέληξε ο θεματοφύλακας του μνημονίου. Ούτε στον ένα ρόλο του, ούτε στον άλλο, ήταν πειστικός. Παρουσίαζε τον εαυτό του ως τον μάγο που έχει κρυμμένες τις συνταγές θεραπείας πάσης νόσου. Είναι ο μεγάλος ηττημένος αυτής της εκλογικής αναμέτρησης, γιατί την προκάλεσε. Δεν έβαλε πολιτικό στόχο, αλλά ποσοτικό, την «αυτοδυναμία». Ενώ ο Βενιζέλος με την στάση του έχει τη δυνατότητα να παραμείνει στην πολιτική επιφάνεια, ο κ. Σαμαράς δεν μπορεί – όποια τροπή και αν πάρουν τα πράγματα.

10)  Τα δύο κόμματα θα έχουν ευκαιρία να διορθώσουν τις πολιτικές τους μόνο εάν σύντομα κάνουν ουσιαστικά συνέδρια. Η επιτυχία των συνεδρίων οφείλεται πάντοτε στην σωστή προετοιμασία από καθοδηγητικές ομάδες. Οι τωρινές ομάδες στην ηγεσία και του ενός και του άλλου κόμματος δεν μας δίνουν αισιοδοξία.

Αυτά για τα δύο κόμματα που συμμετείχαν στην Κυβέρνηση Παπαδήμου. Ο «θάνατος» τους είχε προαναγγελθεί. Πολλοί το έβλεπαν , αλλά λίγοι το πίστευαν. Για τα υπόλοιπα κόμματα και τα συμπεράσματα από τις εκλογές ελπίζω να γράψω στο επόμενο φύλλο των «Νέων της Αργολίδας».