ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 76

Η Πρωτομαγιά του 1976 συνέπεσε με δύο δολοφονίες. Η μία ήταν ενός μαθητή, Σιδέρης Ισιδηρόπουλος το όνομά του, που κόλλαγε αφίσσες της Κ.Ο.ΜΑΧΗΤΗΣ, μιας μικρής ακροαρίστερής οργάνωσης, που πέρναγε τότε φάση ακμής. Η ιστορία του έκλεισε με μια μαζική για τα δεδομένα της εποχής συγκέντρωσης και πορείας διάφορων μαοϊκών ομάδων, δυο -τρεις ημέρες μετά.
Η άλλη δολοφονία ήταν αυτή του, ανεξάρτητου τότε Βουλευτή, Αλέκου Παναγούλη. Ο Παναγούλης ήταν μια από τις κορυφαίες προσωπικότητες της Αντιδικτατορικής Αντίστασης. Νεολαίος του Κέντρου προδικτατορικά, στην περίφημη ΕΔΗΝ, βγήκε στην παρανομία από τις πρώτες ημέρες του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου. Σχεδίασε και εκτέλεσε την -μοναδική - απόπειρα κατά του δικτάτορα το καλοκαίρι του 68. Δυστυχώς απέτυχε. Η σύλληψη, η δίκη, τα βασανιστήρια και οι απόπειρες απόδρασης που επιχείρησε αποτελούν από τις σημαντικότερες στιγμές της αντίστασης.
Τον άφησε ελεύθερο η Χούντα το καλοκαίρι του 73, με την αμνηστία που είχε δώσει τότε ο Παπαδόπουλος ενόψει της "φιλελευθεροποίησης" του καθεστώτος. Τότε πήγε στην Ιταλία, όπου έγινε ζευγάρι με την Ιταλίδα δημοσιογράφο Οριάνα Φαλάτσι - μια από τις διασημότερες της εποχής.
Μετά τη δικτατορία αν και οι περισσότεροι φίλοι του (Γιώτας, Βερυβάκης κλπ.) μπήκαν στο ΠΑΣΟΚ, αυτός ακολούθησε τον Γ.Μαύρο στο κόμμα ΕΚΝΔ (Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις)και ανέλαβε να ξαναφτιάξει την ΕΔΗΝ. Οι προσπάθειες να δημιουργηθεί άλλη οργάνωση νεολαίας και ουσιαστικά να παραμεριστεί ο Παναγούλης, τον ανάγκασαν να ανεξαρτητοποιηθεί. Ως ανεξάρτητπς Βουλευτής τάραξε τα νερά δυο φόρες. Τη μία κατηγόρησε τον τότε Υπουργό Άμυνας και μετέπειτα Αρχηγό της ΝΔ, Ευ.Αβέρωφ, ως τον μελλοντικό δικτάτορα. Την άλλη κλέβοντας τα αρχεία της ΕΣΑ κομμάτια από τα οποία είδαν το φως της δημοσιότητας.
Ο φόνος του αποδώθηκε σε τροχαίο την υπαιτιότητα του οποίου την έδωσαν σε κάποιον Στέφα από την Κόρινθο.
Η κηδεία του μετατράπηκε σε ένα μεγάλο συλλαλητήριο. Ενώ είχαν δωθεί χαρτάκια με το - εντελώς ξενέρωτο - σύνθημα "Τσεβά, να γίνεις Σαρτζετάκης" (δηλαδή ο τότε αρμόδιος εισαγγελέας που είχε αναλάβει τις ανακρίσεις να κάνει τα ίδια με τον ανακριτή στην υπόθεση της δολοφονίας του Λαμπράκη), ο λαός φώναζε "Αβέρωφ-φασίστα-παραιτήσου".
Την ίδια εποχή βγήκαν και τα πρώτα συνθήματα στους τοίχους. "Ο Παναγούλης ζει". Μέ πράσινα γράμματα, η Αριστερά σφύριζε αδιάφορα. Είχε προηγηθεί ...σοβαρός διάλογος, κατά πόσο το "ζει" θα το γράφαμε με έψιλον ιώτα ή με ήτα και υπογεγραμμένη. Η καθαρεύουσα ήταν ακόμα ζωντανή.
Το γεγονός είναι ότι μετά την δολοφονία του αυτά τα περίφημα αρχεία της ΕΣΑ έχουν εξαφανιστεί. Όπως έχουν περάσει τα χρόνια και οι πρωταγωνιστές της εποχής αρχίζουν να αφήνουν τον μάταιο τούτο κόσμο, χάνουν ίσως το ανδιαφέρον τους... εκτός και αν περιέχουν τόσο σοβαρά μυστικά...